Uitbreken en thuiskomen

Biodanzaboek blz 29

Rolando zegt: 

Het is niet gevaarlijk om de instincten te bevrijden, integendeel. Het reguleren van deze aangeboren impulsen als onderdeel van je levensstijl, is een natuurlijke manier om op harmonische wijze om te gaan met je lichamelijke behoeften en zo je gezondheid te behouden. De instincten vertegenwoordigen de natuur in ons. Als we hier gevoelig voor worden, kunnen we de band tussen de natuur en cultuur herstellen.

Sas:

Waarom zijn we dan vaak zo bang voor onze instincten? We hebben allemaal behoefte aan contact, aanraking, het uiten en delen van emoties, beweging, liefde, verbinding. Maar zo vaak houden we het toch onder controle.

Vroeger had ik een paard. Die had een grote behoefte aan vrij rondrennen. Soms brak hij los en dan rende hij door andermans weilanden en moesten we achter hem aan om het weer te "vangen". Soms sloeg hij op hol, terwijl ik op hem reed. Dat vond ik heel eng. Tot ik ontdekte dat hij eigenlijk altijd naar huis kwam na het uitrennen. Hij holde op hol geslagen, altijd richting de stal. En na een rennende uitbraak kwam hij ook weer terug. Misschien als onze paarden vrij los konden lopen zouden ze gewoon steeds in de buurt van hun thuis blijven. Hebben we geen hekken nodig.

Misschien slaan onze instincten ook wel eens even op hol (uit een behoefte aan vrijheid), maar brengen ze ons uiteindelijk altijd weer dichter bij huis (ons ware zelf) als we ze maar even echt helemaal vrij laten gaan.

Rolando wist dit en vertrouwde er zo heel diep op, dat hij voor iedere Biodanza deelnemer een vrij veld creëerde waarin de instincten bevrijd konden worden. Na vrij rondrennen komt iedere deelnemer thuis bij zichzelf, de instincten, de natuur, de ander, de groep, zijn eigen kwaliteiten. 

Dat is zo prachtig aan Biodanza. 

We komen alsmaar meer thuis, thuis, thuis.