Het gezonde deel versterken - autonomie en assertiviteit

Biodanza moedigt aan wat gezond is....

Het gezonde deel versterken

Een belangrijk werkingsmechanisme van Biodanza is het stimuleren van het gezonde deel in deelnemers.  Dat maakt dat het heel belangrijk is, om uit slachtoffer, redder & aanklager rollen te blijven. Deze rollen maken alles in het leven gecompliceerder. Je raakt verstrikt met elkaar en daar wordt uiteindelijk niemand beter van. 

Er zijn geen slachtoffers bij Biodanza. Wanneer een mede danser iets doet  in de les dat over jouw grenzen gaat, is het heel belangrijk dat duidelijk aan te geven. Wanneer je dat niet doet, en je je een slachtoffer voelt, maak je de ander tot dader zonder dat die ander zich daar bewust van is. De ander kan alleen leren van wat jij aangeeft. De ander kan alleen fijngevoeliger worden wanneer jij zijn of haar gedrag bijslijpt. Jij bent de leraar van de ander en de ander is jouw leraar. Soms heb je veel moed nodig om zo eerlijk te durven zijn. Maar die eerlijkheid is een bron van ontwikkeling. 

Hoe pak je dat aan? Eerst geef je het non-verbaal aan -> als dat niet werkt doe je het na de les verbaal of stap je terwijl het gebeurt uit de oefening - > als dat niet helpt, kun je het met de docent bespreken. 

Bij Biodanza kun je allerlei “lessen" en uitdagingen tegenkomen, net als in het gewone leven: 

• Je komt waarschijnlijk wel eens angst tegen: sommige mensen vind je misschien spannend, sommige oefeningen kunnen spannend zijn, misschien voel je je niet bij de groep horen, ben je verlegen, geremd. Misschien schaam je je voor je lijf, je beweging, of omdat je zweet, of bloost. Misschien durf je geen initiatief te nemen of ben je bang dat je nooit gevraagd wordt voor een oefening...
• Je kunt irritatie en gevoeligheid tegenkomen: muziek kan voor jou te hard of te zacht zijn of je vindt het niet mooi. Het is te warm, te koud, de les duurt te lang of net niet lang genoeg. Bepaalde aanraking is teveel of te stevig. Je kunt sommige mensen te aanwezig vinden, of gewoon irritant....
• Je kunt beperkingen van jezelf tegen komen: sommige oefeningen zijn misschien te uitdagend voor je of niet goed mogelijk. Je conditie is te beperkt, je voelt je te zwaar of hebt een blessure of een handicap of een overgevoeligheid....

Het is de kunst om in zulke situatie’s in je eigen kracht en autonomie te blijven.

Je mag een oefening overslaan, je mag je afdrogen als je te bezweet bent, je kunt een ander shirt aantrekken, je kunt oordopjes in doen,  je kunt oefeningen aanpassen aan je eigen mogelijkheden, je kunt je warm kleden, schoentjes aandoen als je zere voeten hebt, je conditie opbouwen, uitspreken waar je verlegen mee bent. 

Autonomie = je eigen touwtjes in eigen handen nemen. 

Bij Biodanza redden we elkaar niet. We gaan uit van ieders eigen kracht. Dat is het gezonde deel in ieder mens en dat wordt aangemoedigd. Soms is dat een enorme uitdaging. Ook voor de docenten zelf. Ook die groeien en leren steeds meer in hun kracht en autonomie te blijven.

Sommige omstandigheden van deelnemers vragen teveel van de groep. In die gevallen kan het fijner zijn om in een speciale groep te dansen. Omdat die lessen dan aangepast kunnen worden aan de overeenkomstige behoeften van zo’n groep. Dit gebeurd bijvoorbeeld bij:

• Mensen met parkinson
• Mensen met autisme
• Ouderen (al dan niet met alzheimer)
• Mensen met zintuiglijke handicaps
• Mensen met teveel angsten
• Enzovoort.

Redden doen we ook bij emoties niet

Met elkaar troosten zijn we bij Biodanza voorzichtig. We REDDEN elkaar niet. Je hoeft niet direct gesust te worden bij verdriet. Maar soms heb je juist troost nodig. Als iemand huilt, kun je als groepslid even oogcontact zoeken, laten weten dat je er voor de ander bent. De persoon zelf kan altijd de troost opzoeken. Je kunt even een zakdoek geven, als uitnodiging…. Deelnemers zijn ook welkom in de armen van docenten, als ze daar om vragen. Maar je kunt als deelnemers ook elkaar opzoeken, als je dat nodig hebt. De beslissing ligt altijd bij degene die de emoties ervaart.

Omgaan met de emoties van anderen

Je eigen maar ook de emoties van anderen kun je er gewoon laten zijn. Als deelnemer hoef je niemand te “redden”. Soms is aandacht wel steunend, soms juist niet. Het is belangrijk dat je de ander eerst zelf de ruimte en het vertrouwen geeft om het gevoel zelf te dragen. Daarna kun je eventueel wat nabijheid geven. De ander kan die nabijheid zelf opzoeken, wacht dat gewoon even af. In een deelronde wordt soms ook duidelijk wat een ander nodig heeft. Het is maar de vraag of troost altijd het meest helend is. Soms is ruimte voor het gevoelde gevoel belangrijker. Soms is vertrouwen geven (dat de ander zelf sterk genoeg is) belangrijker. Soms is er troost en steun nodig. Ook helpt het je wanneer je niet te snel de emoties van de ander analyseert of ze een betekenis geeft. Je kunt ze gewoon zien als een stromend gevoel. Het is ook een kunst bij jezelf te blijven wanneer iemand naast je veel emoties ervaart of uit.

Uitgaan van je gezondheid, je autonomie en je kracht op een assertieve manier. Dat is levenskunst. 

Meer lezen?

Een collega tipte me over: de Geweldloze Communicatie van Marshal Rosenberg. Inderdaad heel fijn om te lezen, te leren en te leven! En dit past geweldig bij Biodanza.