Troost, tranen, koesteren, sussen, omhulling, aanwezigheid

Laatst vroeg iemand me wat de regels zijn voor troosten in Biodanza. Voor troosten zijn geen regels.

Bij Biodanza mogen emoties er gewoon zijn. Ze hoeven niet verborgen, gesust, uitgeleefd of ingeslikt te worden. De kunst is te zijn met wat is. In eerste instantie kan ieder er zijn met de eigen emoties. Soms is er de aanwezigheid van iemand anders nodig. Dan gaat het niet om redden, bemoedigen, sussen of helpen. Het gaat eenvoudig om de aanwezigheid, de warmte, de omhulling van een medemens. Je kunt die vragen, iemand kan die heel bescheiden en voorzichtig aanbieden, de docent kan dat soms ook bieden.

De kunst is het, om het allemaal van de persoon die de emoties ervaart, af te laten hangen. Je kunt een zakdoek aanbieden en even afwachten of de persoon meer aanwezigheid nodig heeft. Als je bij iemand bent die emotioneel is, wees dan gewoon aanwezig. Niets zeggen, maar al je aandacht, heartfulness, warmte en aanwezigheid in het moment brengen. Geen tips geven, geen oplossingen aandragen, niet zeggen dat het wel goed komt, niet vertellen dat jij dat ook wel eens ervaart. Maar er zijn. Als het ware “als een vriend naast het verdriet gaan zitten” en de hand van het verdriet vasthouden. In de methode Focussing van Eugene Gendlin kun je dat goed leren. Ook Mindfulness leert je veel over het schenken van milde open aandacht. Compassievol zijn met wat is.

• Sommige mensen schieten te snel te hulp… ga dan op onderzoek uit naar je drijfveren.
• Sommige mensen durven geen steun of troost te vragen…. reik dan uit.
• Sommige zien verdriet van anderen over het hoofd… open dan je hart en je aanwezigheid.
• Sommigen geloven in het uitleven van emoties…. onderzoek dan eens hoe het is als je niets doet, alleen maar bij je gevoel aanwezig bent, zonder oordeel of doel.
• Sommigen onderdrukken verdriet…. maak dan ruimte met zachtheid en ontspanning.
• Sommige zwelgen in hun tranen…. zoek het licht en het plezier dan vaker op.

Mijn Mindfulness leraar Edel Maex zegt altijd:
Niets opwekken, niets afhouden. 

Niets oproepen, niets tegenhouden. Met milde open aandacht zijn bij wat is, met heel je hart en de oneindig zachte kwaliteit van je hart. 

Nee, regels voor troosten zijn er niet. We zijn mensen. Een knuffelig affectief diersoort. Soms is er verdriet, soms hebben we omhulling nodig, een schouder om ons koppie even te mogen laten hangen… en heel vaak kunnen we ons gevoel zelf belichamen.

HIER vind je wat schrijfsels over troost... voor als je nu zachte woorden nodig hebt...