Geleidelijkheid, bang zijn, weerstand en kijken

In de Biodanza lessen kom je angst tegen, weerstand, geen zin, moe zijn, weg willen, verwarring, twijfel.....

Zal ik weggaan?

Zal ik verdrietig worden en weggaan?

Zal ik het leven eindelijk eens onbelangrijk vinden,

mijn schouders ophalen

en weggaan?

Zal ik de wereld neerzetten (of aan iemand anders geven), denken:

zo is het genoeg,

en weggaan?

Zal ik een deur zoeken,

en als er geen deur is: zal ik een deur maken,

hem voorzichtig opendoen

en weggaan- met kleine zachtmoedige passen?

Of zal ik blijven?

Zal ik blijven?

Toon Tellegen

Uit: Alleen liefde,

Querido Amsterdam 2002

De docent moet het proces stapje voor stapje opbouwen

Het hele transformatieproces dat Biodanza in gang zet moet door de docent geleidelijk en in wederkerigheid worden opgebouwd. Het is essentieel dat de deelnemers in kleine stapjes kunnen groeien in een uitgekiende opbouw die past bij de groep en hun proces.

Weerstand

Persoonlijk vind ik het belangrijk mensen toestemming te geven om bang te zijn, weerstand te voelen, gewoon eerlijk te zijn. Te dansen met wat er ook maar is, blijheid, behoefte aan toenadering of het tegenovergestelde. Wanneer je je groep uitnodigt gewoon in contact te zijn met angst en weerstand, dan zal die veel sneller wegebben. Ik was ooit in een groep waar Carlos Garcia (Biodanza docent en psycholoog die lange tijd met en naast Rolando Toro werkte) lesgaf. Hij zei na de initiatiecirkel, waar bijna iedereen een lachend gezicht had, “wees gewoon eerlijk, laat zien wat er in je is. Ben je blij, kijk dan blij, ben je bang, laat het zien, misschien ben je moe, of voel je je ongemakkelijk, misschien ben je vrolijk en energiek”. Daarna was de helft van de lachende gezichten verdwenen. Minder blij, maar veel echter werd daarna de volgende cirkel. Het licht komt daarna vanzelf weer op, en dan veel meer gevoeld en waarachtiger.

Ik ben bang,
Maar ik lijk het niet te beseffen.
Moet ik niet eindelijk eens de waarheid onder ogen zien:
Mier, wat ben jíj bang…!
Of moet ik hem verdoezelen en mijzelf in slaap sussen?
(als dat eens kon!)
Of moet ik één uitzinnige reddingspoging doen
En mijzelf bevrijden van mijn angst?
Weg! Weg van hier! Weg van overal!
Maar ik ben niet bang! Luister nou toch!
Ik ben niet bang!
Zo bang ben ik dus.

Uit: Het vertrek van de mier
Toon Tellegen

Querido Amsterdam

Kijken

Ook van kijken naar de andere dansers en de docent leer je veel. Soms komt dat wat je ziet nog dieper binnen, dan dat wat je beleeft. Belangrijk is het dat het wordt aangemoedigd om met je hart te kijken, te kijken met liefdevolle ogen. Zonder oordelen getuige te zijn van de unieke bewegingen van de ander. Wanneer iemand danst zonder angst zich te laten zien, en wanneer er gekeken wordt met liefde is dat prachtig en bijzonder genoeg ook heel veilig.