De moed in de schoenen gezakt...

Ik hou van "de spellen" in Biodanza. En van speelsheid. En hoe dat kan ontwapenen. En hoe ze kunnen helpen om argeloos vrij te worden. Vanaf het begin van mijn Biodanzareis heb ik spellen verzameld. En ik gebruik ze graag in mijn lessen. 

Veel collega's, en studenten en mensen uit andere groepen vroegen me om eens iets te organiseren om die spellen te delen. Ik werd er helemaal blij van. Een hele dag de focus op speelsheid.

Ik heb een speciale relatie met speelsheid. Het is mijn kern. Ergens ben ik altijd kind gebleven. Speelsheid heeft voor mij iets heel diepzinnigs. Het leven is speels. Ik zie de lammetjes en de veulentjes spelen in de lente, zie hoe ze zo, al het leren speels beginnen.

Speelsheid heeft iets authenthieks in zich. Het is doelloos in dit moment zijn, Het volgen van dat wat boeit en dat wat blij en creatief maakt. Zo speels begon ik te verzamelen en te bedenken hoe ik die speelsheid ook kon delen met dansers en collega's.

Voor mijn wekelijkse dansers is dat minder belangrijk, want zij doen bij mij al veel met speelsheid. Maar voor collega's die een andere relatie met speelsheid hebben, of er meer over willen ontdekken is het des te inspirerender. 

Ik heb niet de pretentie dat ik een extentie heb ontwikkeld, ik heb er niet bij gezet dat ik een autoriteit ben, ik heb de spellen gewoon van de key teachers geleerd en wil ze graag delen. 

Wat ik niet wist is dat, ookal ben je didactisch docent, je geen didactische workshops mag geven aan collega's, behalve op uitnodiging van een school en alleen gegeven IN de school.

Ik schrok. Mijn speelsheid kroop weg onder het bed, en ik kon niet meer slapen. 

Hoe kwetsbaar speelsheid en creativiteit ook is. Een impuls om iets te doen, teruggefloten worden, op de vingers getikt, schrikken, ineenkrimpen. Niet meer willen.

Bij deze cancel ik de verdiepingsdag over speelsheid daarom. 

Ik geloof niet zo in controle, meer in contact.
Ik geloof niet in beperken, meer in de moed om groei toe te staan.
Ik geloof in beste bedoelingen en benieuwdheid en onbezonnen plannen.
Ik geloof in speelsheid en de vrijheid om te doen waar je hart naar uitgaat.

Ik geloof ook in de beste bedoelingen van de directeuren, ook als ik die even niet begrijp.

Maar de moed is me in de schoenen gezakt. 

Deze zomer ga ik nieuwe schoenen zoeken, met ingebouwde moed. Wie tips heeft...

Ook stop ik even met de blog (mijn biodanzaschrijverij), ook daar was soms weerstand op (niet van de lezers hoor). 

Ik reis van Facilitator naar Sascilitator. Eindbestemming onbekend. 

Sas