Afgelopen weekeind op de Biodanzaschool van Eindhoven ging over sociale actie. De dingen die je kunt doen om de wereld mooier en liefdevoller en heler te maken. Een geweldig onderwerp in Biodanza.
De vraag die bij mij bleef hangen zegt misschien heel veel over mij, maar toch....
- Wanneer is het genoeg?
- Vanuit welke motivatie zorg je voor anderen?
Ik hou van geven, zorg dragen, helpen, ondersteunen.... maar ik doe dat lang niet altijd vanuit altruïstische overwegingen.
Ik zorg soms om te mogen bestaan
Ik zorg soms uit angst dat het anders niet goed komt
Ik zorg soms om het stuur in handen te hebben
Ik zorg soms zodat ik gezien word
Ik zorg soms uit onzekerheid
Ik zorg soms omdat ik het gevoel heb dat het moet
Ik zorg soms omdat ik bang ben dat er anders niets gebeurt
Ik zorg soms omdat het van me verwacht word
Ik zorg soms omdat het me een gevoel van waarde geeft
Ik geef soms om op te vallen of bijzonder te zijn
Maar als ik heel eerlijk ben is dat maar een gedeeltelijk geven. Ik geef dan om ook weer iets te kunnen ontvangen.
- Daarom is het zo essentieel om de liefde in je hart te vergroten
- Je diepste beweegredenen te vinden
- Je verbonden te voelen met jezelf, de ander, het leven om je heen
- Te voelen wat het is dat jij het allerliefste wil geven vanuit de overvloed in je hart
- En alleen dát te geven
Want ik geloof dat hoe vrijer de gift is,
hoe dieper het de ander kan raken en helen.
hoe dieper het de ander kan raken en helen.
Eigenlijk bestaat er maar één soort geven,
dat is die vanuit de overvloed aan liefde.
dat is die vanuit de overvloed aan liefde.
Dat geven laat de ander vrij in het ontvangen
Dat geven put je niet uit
Dat geven voelt terwijl je geeft.... als ontvangen
Ik hou het meest van kleine lieve daadjes. Kleine sprankjes rondstrooien. Creatieve affectiviteit. Dat komt altijd vanuit mijn overvloed en dat kan ik echt naar hartenlust geven.
Hier een klein ideetje. Kopieer onderstaand bericht en hang het op bij je eigen Albert-Heijn. Zomaar voor iemand die het nodig heeft dit te lezen...
Een advertentie voor het hemelse
Albert-Heijn prikbord
Gevraagd
Voor
iedereen:
Steeds weer
te kunnen denken in mogelijkheden. Te ontdekken dat het land van mogelijkheden oneindig
veel groter is dan het land van het onmogelijke.
De
toestemming om te wensen, te verlangen, te zoeken, te willen, te snakken, te
smachten.
De
ontdekking dat er vast een paar dingen zijn die niet kunnen, maar dat er altijd
veel meer is dat wél kan.
Oké, een
bloem kan niet groeien onder een tegel, maar hij kan zich een weg banen en
tussen de tegels in volle pracht te voorschijn komen.
Oké, je kunt
iemand verliezen. En dat kan oneindig pijn doen. Maar je kunt helen, je kunt
dankbaar zijn voor wat je samen deelde, je kunt herinneringen koesteren, je
kunt troost vinden, een nieuwe liefde, je kunt wijzer worden en mild, je kunt
mensen die dezelfde reis maken troosten en geruststellen, je kunt anders leren
zien. Ogen die gehuild hebben zien de wereld op een nieuwe manier. Dat
perspectief kun je delen. En jouw liefde voor die ander kan voor altijd bij je blijven.
Oké, je kunt
ongelukken, trauma’s en beschadigingen hebben opgelopen. Je kunt rondlopen met
littekens. Maar je kunt zoeken naar nieuwe zachte en helende omstandigheden. Je
kunt nieuwe ervaringen leggen over die oude. Je kunt begrijpen als geen ander.
Jouw heling kan anderen de moed geven om ook een reis te maken, naar
mogelijkheden en zachte levenskracht.
Oké, je kunt
bang zijn. Maar je kunt je angst delen, je kunt toch gaan, je kunt bibberend
alles doen, dat je niet bibberend ook kunt. Je kunt vriendschap sluiten met je
angst en ontdekken dat het je veel te vertellen heeft.
Er zijn een
paar dingen die niet kunnen. Ze zijn als een stenen obstakel op je weg. Een
steen is hard zeggen de indianen. Maar er is zoveel dat wel kan. Blijf niet
botsen tegen die steen. Vloei er omheen, eronderdoor, eroverheen, slijt hem af
met je tranen, draai je om, ga de andere kant op, dans erop, teken hem, zing
hem aan flarden, beschilder hem en maak er je totem van, zie hoe de bloemen
eronderdoor groeien en kijk die kunst af.
Oké, dit
alles is gemakkelijker gezegd dan gedaan. En daarom. Gevraagd MOED.
De moed om
steeds weer de weg van de mogelijkheden te kiezen. Steeds weer. Steeds weer. Want
dat is de kracht van het leven. Als je vaker opstaat dan valt. Dan komt het
goed. Komt het goed. Komt het goed. En mocht je mij ooit ergens tegen een steen
zien botsen, of vallen….. zeg je dit dan ook tegen mij?
O ja, Albert
Heijn, kan dit zo snel mogelijk en gratis thuisbezorgd worden. Bij iedereen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten