Biodanza docent zijn vraagt toewijding
Als Biodanza docent is het nodig het archetype van de leraar in jezelf wakker te maken, die te leren kennen en tot uitdrukking te brengen. Dat is net zo belangrijk als alle theorie en praktische ervaring die je ontwikkelt.
Het bijzondere is: je helpt anderen om meer tot leven te komen. Dat vraagt een
enorme moed en toewijding. Vooral aan alle leerprocessen in jezelf. Tijdens
mijn opleiding schreef ik over leraar zijn. Ik gaf al veel langer lessen en
workshops, over ontspanning, yoga, creatief en reflectief schrijven. Ik schreef
een soort missie voor mezelf. Iets waar ik naar kon streven. Een ijkpunt. Voor
mij is leraar zijn een levenslange belofte altijd ook leerling te blijven.
Ieder moment open kunnen staan om iets nieuw te leren. Soms lukt het me en
soms niet. Maar nu had ik een soort vuurtoren, een lichtbaken, waar ik in
woelige tijden op af kon stevenen…..
Als leraar....
Weet je dat leerlingen leren van wat je doet en niet zozeer
van wat je zegt. Daarom ben je je ervan bewust dat inzicht, uitleg en
confrontaties alleen niet voldoende zijn. En dat voorleven wat je de ander wilt
leren essentieel is.
Ben je niet bang om iets te delen van of over jezelf ook al
ben je je bewust van het gevaar van vertroebelende grenzen. Je durft de
confrontatie aan te gaan van het bewaren van grenzen juist omdat je als leraar
werkelijk en diep contact wilt maken.
Ben je nederig en zul je niet praten over hoe goed je bent
in je werk, omdat je weet dat alle lessen gemakkelijker gezegd dan gedaan zijn.
En ook omdat je erkent dat iedere leerling je nieuwe lessen en uitdagingen zal
brengen. En dat ook jij altijd zal blijven leren. Je doet dit openlijk en
zonder schaamte.
Weet je dat zonder innige verbondenheid en wederzijdse
kwetsbaarheid, je een ander niets te leren hebt. Want leren is delen in de
lessen die er liggen en in iedere les die een leerling leert, hernieuw je als
leraar je eigen lessen. Je bent nooit klaar.
Kun je omgaan met leerlingen die "beter" zijn dan
jij, die meer of andere talenten hebben of verder durven gaan. Je zult ze erom
eren en op eerbiedwaardige manier bij ze blijven. Je eigen ego kun je zo weer
beter leren kennen.
Ben je bereid je eigen schaduw te onderzoeken, in iedere
ontevreden of confronterende leerling, en in iedere les die niet gemakkelijk
wordt geleerd. Je hebt geleerd je schaduw lief te hebben en weet dat er grote
schatten in die schaduw op je wachten, als je voldoende moed weet op te brengen.
Weet je dat zijn bij wat er is, contact maken, ruimte geven,
mogelijk maken en je leven delen, zonder de ander te willen veranderen, genezen
of verbeteren de basis is van iedere teken van groei.
Ben je congruent, dat wil zeggen, je doet wat je zegt en je
zegt wat je doet. Je leeft wat je leert en je leert van wat je leeft.
Ben je goed in het maken van een veilige sfeer, de ideale
omstandigheid om zelfs de meest angstige en bezeerde bloemen open te laten
bloeien.
Zie je wat er gebeurt, en laat je weten dat je het ziet en
wat het je doet. Je doet nooit alsof iets er is, dat er niet is, je doet nooit
alsof iets er niet is, dat er wel is.
Betoon je de meeste moed van iedereen. Leren is als een reis
met jou als gids en reisleider. Jij loopt als eerste door het vuur om te laten
zien dat het kan en veilig is, jij loopt af op ieder wild dier en mogelijk
angstige les. Jij doet en de anderen zullen de moed vatten ook te doen.
Weet je op welke schaal je authentieke les kunt geven. Je
weet dat voor jou teveel of te weinig
leerlingen, je krachten en gaven tekort zullen doen.
Vind je vervulling in die ene leerling die je een
micro stapje verder kunt helpen, je hebt geen haast en bent bereid geduldig te
wachten zoals bij een angstig dier dat veel tijd nodig heeft om vertrouwen in
jou te vinden. Je weet wat een enorme eer een leerling je geeft wanneer ze je
uiteindelijk dat vertrouwen schenkt, en je vergeeft jezelf als het vertrouwen
niet ontstaat.
Bied je nooit iets aan dat je niet te bieden hebt. Je weet
wat je kunt, maar je weet heel goed waar je grenzen liggen en helpt je leerling
haar weg te vervolgen door haar los te laten en de weg te wijzen naar andere
leraren.
Raak je niet in de war van wat een leerling zegt, maar kijk
je naar wat ze doet. Niet willen leren zul je niet verwarren met niet kunnen
leren. Je bent geen zachte heelmeester, maar verstaat het vak van wonden schoon
te maken ook al doet dat pijn.
Ben je goed in het voorhouden van een spiegel omdat dit
leerzaam kan zijn, maar je zult die spiegel nooit gebruiken om je er zelf
achter te verschuilen, om je eigen angsten en zwakheden te verbergen of iets te
omzeilen dat je nog niet kan of kent. Je zult de spiegel die anderen je
voorhouden verwelkomen, ook al voel je je kaal en naakt.
Toon je respect voor ieder teken van vertrouwen, je erkent
het, maakt er ruimte voor en laat je er toch niet door meeslepen. Door
vertrouwen en authenticiteit te belonen met ruimte en respect versterk je dat
wat je de ander wil leren.
Doe je voor hoe je volledige verantwoordelijkheid neemt voor
je eigen leven en je eigen lessen. En weet je dat je dit kunt doen zonder het
contact te verliezen en afstandelijk of koel te zijn.
Lach je met elkaar om je lessen en triomfen. Vat je moed
zonder overmoed, deel je de sprankelende blikken in elkanders ogen.
Weet je dat een spiegel nodig is om bewustwording te
bewerkstelligen, en weet je dat contact maken nodig is als je de ander wilt
helpen bij een transformatie of helingsproces. Je kunt niemand helpen om te
helen zonder waarachtig contact te maken. Een inzicht dat bewust wordt werkt
alleen helend als het in het contact tussen leraar en leerling geboren wordt.
Weet je dat oude patronen en overlevingsmechanismen te
vergelijken zijn met een besmettelijke ziekte. Weet je dat je een helder
bewustzijn nodig hebt van die patronen om er niet in verstrikt te raken en
besmet te raken met deze beschadigde essentie. Gebeurt dat wel dan zul je mee
gaan helpen het patroon in stand te houden of zul je dat oude gedrag belonen en
zo aanwakkeren. Gebeurt dit niet dan kun je met liefde, tederheid en soms met
duidelijke hand de ander helpen helen, zonder dat je het contact verliest.
Weet je dat angst de bron is van iedere beschadiging. En ken
je vooral je eigen angsten goed en diep.
Is het je tedere doel, iemands ziel voor altijd te beroeren.
En ben je in stilte in je nopjes als dat lukt. Weet je dat een ziel beroeren
enkel kan gebeuren als je van je leerling de eer krijgt dit te mogen doen. Ben
je meer dankbaar dan fier over dit wondertje.
Als leraar
Uit: schrijvend openbloeien, Uitgeverij de Zaak, Saskia de
Bruin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten