Iemand vroeg me wie me al mijn woorden influistert?
Het mooie van een
vraag is dat het een antwoord aan de oppervlakte kan brengen, dat je daarvoor nog niet
kende. Daarom hou ik zo van vragen!
Dit
is het antwoord:
De liefde fluistert
altijd in mijn oor, voor mij de kunst om ruimte te maken, heel erg zacht te
luisteren en meteen gehoor te geven als ik iets hoor.
Open zijn om te horen is een hemelse ervaring (als het me lukt). Het daarna opschrijven in mijn beste woorden, is als het uitpakken en ontvangen van een geschenk.
Daarna lees ik mn woorden vele keren opnieuw, om ze te leren kennen.
Dit influisteren betekent ook, dat alles wat ik schrijf een boodschap is voor mezelf. Ik kan echt niet alles wat ik schrijf! Het zijn berichten van mijn fluisterend kompas, die ik zelf dien op te volgen.
Ik deel ze, in de hoop dat anderen me vergezellen, in het leven aan de hand van de liefde. En in de hoop dat anderen me eraan herinneren als ik mijn eigen woorden en wegwijzers weer eens mocht vergeten onderweg.
Ga je mee?
En.... wat fluistert jouw hart je in?
Sas
Geen opmerkingen:
Een reactie posten