Na een weekeind lesgeven aan de Biodanza opleiding in Eindhoven, ervaar ik ineens weer ten diepste, hoe Biodanza verschilt van alles dat het nét niet is.
Hoe het zich op subtiele (soms bijna onmerkbare) wijze met verstrekkende gevolgen richt op het gezonde, het licht, het leven en de liefde. Hoe dun de grens is tussen het leven aanmoedigen en het zere oproepen of aanspreken.
In Biodanza mag ALLES dat in je is, er zijn. Niets hoeft verdrongen, weggeduwd, gepushed of verborgen te worden. Je danst met alles dat je bent, je ervaringen en je mogelijkheden.
Wat we echter (met een eindeloos geduld) aanspreken, zijn de sprankels licht, het verlangen naar liefde, flarden hoop, restjes plezier, mogelijkheden tot verbinding, latente lichtheid, aangeboren vitaliteit en zin in beweging (en nog veel meer).
In de les, in de woorden die we kiezen, met de muziek, de bewegingen die we uitnodigen richten we ons tot het leven en de lichtheid in de deelnemers.
Die flarden, sprankels, potenties en mogelijkheden, nodigen we uit in afstemming, vanuit veiligheid en in een aangename omgeving.
Zo moedigen we aan om die mogelijkheden (hoe minimaal ze soms ook lijken te zijn), te onderzoeken, te laten groeien, te ontwikkelen en te integreren in je leven.
Je mag bang zijn, maar we roepen geen angst op.
Je mag tranen laten stromen, maar we sturen nooit aan op (oud) verdriet.
Je mag weerstand voelen, maar we nodigen je uit vanuit een groot vertrouwen in je kracht, iets nieuws te proberen.
Je mag bang zijn voor contact, maar we laten je zien hoe helend de liefde is
Alles dat stuk en zeer en rafelig en geschrokken is kan mee dansen, maar we spreken je op je heelheid aan.
Ik verbeeld me zeker niet, dat ik dat altijd kan en doe, als docent. Maar het vinden van sprankels en flarden en heelheid in mensen vind ik het mooiste dat bestaat.
Ik wil eindeloos blijven zoeken en een ster worden in het vinden van kansen en mogelijkheden en kleine tekens van leven en licht in iedereen met wie ik werk.
Overal ter wereld zijn Biodanza docenten zich aan het bekwamen in dezelfde kunst. Het vraagt een diep vertrouwen in het leven en een nooit aflatende toewijding. Als je dat vertrouwen in jezelf kunt vinden, ontvlamt het ook in de mensen om je heen.
En zo ontwikkelt het leven zich in al haar grootsheid....