Biodanzalogie

Hier vind je regelmatig berichten over Biodanza; de theorie, de praktijk, de vertaling naar het dagelijks leven, de effecten, poezie en meer....

vrijdag 16 december 2016

Inwijding in het lesgeven

In het derde jaar van de opleiding, leren studenten les te geven. Het is altijd een heel ontroerend moment, als iemand voor het eerst een dans introduceert en voordoet. Het is een inwijding. De theorie is belangrijk, Biodanza is een vak apart, maar de essentie van de dansen, samen met je eigen echtheid zijn alles bepalend. 




Je helpt de groep aan wie je lesgeeft, het leven opnieuw te ontdekken en te dansen. Je authenticiteit is daarbij onontbeerlijk. Wanneer je authenticiteit veinst, doorziet iedereen die authentiek is dat onmiddellijk. Daarom is het lesgeven/faciliteren een inwijding. Een nieuwe stap naar meer authenticiteit.

Met al je JIJ-heid sta je daar. Met alle dansen die je hebt beleefd in je cellen, de inspirerende woorden van je docenten en de theorie van Rolando Toro in je hart en daar spring je dan.... zonder te weten of je vleugels zich wel ver genoeg kunnen openvouwen....


De vivencia was zo:

Een beetje theorie
Wanneer je wat theorie vertelt aan het begin van een les, weten dansers een beetje waar de reis vandaan komt en naartoe leidt. We zijn op weg, naar meer levendigheid, betekenisvolle bewegingen, de ontdekking van de pracht van het leven...




Een cirkel

Een Biodanza les is een ceremonie van verbinding, broederschap, de schoonheid van het leven en de mogelijkheid je leven te dansen en je dansen werkelijk te gaan leven... zo wordt alles waar-achtiger...



Lopen met synergie

Lopen is een wonder. Alles in je lijf kan samenwerken en zo ontstaat je vermogen om vooruit te komen, in balans te blijven met precies de hoeveelheid energie die daarvoor nodig is...



Lopen met een open hart

Mijn kleinzoon deed zijn eerste stapjes. Hij ontdekte dat hij los kon staan en zag zijn moeder binnenkomen. Hij was blij en wilde naar haar toe, hij zette zijn eerste losse stapjes. We lopen allemaal vanuit een verlangen ergens heen te gaan...




Samen lopen met een metgezel

De ruimte, de muziek, de ander en jij, allemaal samen in één uitnodiging. Samen lopen. Afstemmen, de wereld inlopen, elkaar gewaarzijn in de beweging...




Een dans in 2

Een docent zei ooit tegen me "drop all your dance intentions, come into the contact and the dance will naturally emerge..."




De kunst van het huppelen

Huppelen is voor kinderen  toch....?  Of niet? Waarom stoppen we met het omzetten van de vreugde van het leven in onze beweging? Wat als we licht en zorgeloos door het leven zouden gaan? Huppelen is een vak apart, niet iedereen heeft het geleerd als kind... Biodanza is ook een speeltuin, waar je de dingen die je als kind oversloeg, nog in kunt halen. Een beweging van speelsheid....




Een dans van uitstrekking

Verder reiken, je uitstrekken, de ruimte innemen, de kracht van je spieren ervaren, er lichamelijk helemaal mogen zijn....



Vloeiendheid

Vloeiendheid is onontbeerlijk in het leven: kunnen afstemmen, om obstakels heen kunnen bewegen, je energie verdelen en gelijkmatig inzetten, kunnen vertragen zodat er meer aandacht is en meer gewaarzijn, kunnen rusten in de beweging. Het is ook een balans vinden tussen hoe een dans gedaan hoort te worden en de essentie van een kwaliteit ontdekken (zoals vloeiendheid). Vloeiend en aandachtig om kunnen gaan met de regels die een kader aangeven....




Contact via de ogen en de vingertop

Een universum kan zich openen, wanneer er werkelijk contact ontstaat. Nu is de uitnodiging die van de ogen en de vingertop. En de dans die dan ontstaat...




De beweging van de nek

Och die nek. Die draagt, die zet zich schrap, die houdt vol, die neemt op zich, die slikt weg, die houdt zich stil.... Maar die kan ook loslaten, gewaar zijn, soepel bewegen, van zich af laten glijden, ontspannen...




Wiegen in de cirkel

Koesteren en gekoesterd worden. Rusten in de groep. Niets op hoeven houden, niets voor hoeven stellen, niets in  hoeven houden, niets toe hoeven voegen. Gewoon zacht gewiegd worden door het leven...




Een cirkel, een afronding

We eindigen zoals we begonnen, het leven is cyclisch, we leren dingen aan, laten weer los, leren nieuwe dingen, open ons hart, ontmoeten en bedanken. Gelijkwaardigheid, broederschap en zusterschap. Het leven is een kostbare schat...




ps: ik zet de officiële namen van de dansen en de muziek en de officiële uitleg hier niet bij, omdat dit een openbare blog is en we ons materiaal heel zorgvuldig bewaren en doorgeven via de opleidingen. 

Ik was helemaal ontroerd, door de studenten op school. Stephen White en Diana Zijlmans stonden met zachte ogen en open harten toe te kijken... naar de schoonheid die tevoorschijn kwam. Biocentrisch leren is leren in liefde en verwondering...

Sas

woensdag 7 december 2016

Dansen is...


Dansen is bewegen
Met heel je hebben en houwen
Met hart en ziel en zaligheid
Je leven in beweging
Vol zijn van betekenis

De kunst is
Steeds kaler te worden
Zichtbaar
Zonder tierlantijnen
Met lege handen
Afgelegde maskers
Open hart
Ontbloot zelf

Dat vraag een beoefenen
Beoefenen is niet
Af en toe even lekker dansen
Beoefenen
Is ontdekken
Dat je een reis maakt
Die regelmatige stappen nodig heeft

Niet aflatende toewijding
Ook als je geen zin hebt
Of als je bang bent
Of er geen gat meer in ziet
Of te moe bent om te dansen

Juist dan
Heeft je reis stappen nodig
Danspassen
Huppelsprongen
Verbindende bewegingen

Je bent op reis
Naar het meest echte in jezelf
Dat is de beweging van je leven

Ik hou van trouw
Ook al worstel ik er zelf ook mee
Het is niet hip en niet sexy
Toegewijd beoefenen

Maar het is zo'n rijkdom
Om een doorgaande beweging te vinden 
Op weg naar jezelf

Ik fluister heel zachtjes...
Kom je? Ga je mee?

Dit is de dans van je leven...
Grijp hem...

Ik dans met je mee.

Alvast hele fijne feestdagen. 





Sukha Amsterdam... maakt zulke mooie lieve dingen. 




maandag 28 november 2016

Film: Down to Earth (Blog in Nederlands & English)




Ik heb heb prachtige film gezien. Mijn mams werd 80 en ze had een filmhuis afgehuurd. De film draait nu in de bioscopen. DOWN TO EARTH. Het is een prachtige reis van een gezin op zoek naar de bewaarders van de aarde. De film zit vol wijsheid die helemaal aansluit bij waar we in Biodanza mee werken. Echt een aanrader. Ook een heel mooie film om met je wekelijkse groep te kijken en daarna een aantal thema's om te zetten in een vivencia.  

Hier vind je de trailer


I saw a beautiful film. My mother celebrated here 80th birthday and she invited all here friends too a cinema where she showed us this movie. DOWN TO EARTH. The film won a lot of prizes already and shows a story about a family traveling all over the world in search of the keepers of the earth. It is filled with a lot of wisdom that we stimulate and work with in Biodanza too. A must see. Very nice to show your weekly group and than create vivencia's inspired by themes of the film. 

HERE is a trailer

Love and earthly wisdom for us all! Sas

zondag 9 oktober 2016

Het bewaren van iets kostbaars




Gister werd de film "de da vinci code" weer eens uitgezonden op tv. Toen ik ernaar keer moest ik denken aan het idee van een Graal, iets kostbaars, dat bewaard moet blijven voor degene die het wil ontdekken en daaraan is toegewijd. 

Ik vergelijk Biodanza ook wel eens met een graal. Niet DE graal, maar EEN graal, want er zijn vele kostbaarheden in de wereld en ik verbeeld me zeker niet dat ik weet wat  "je van hét" is. Maar toch, kostbaar is het wel, en dierbaar. 

Een kostbaarheid, een graal kun je niet zomaar aan iedereen onthullen, uitleggen, verklaren, overdragen. Je moet er aan toe zijn het geschenk ervan te ervaren, te onderzoeken, te doorgronden, te bewaren, door te geven. Die ontwikkeling gaat in fasen. 



Antonio Sarpe vertelde eens in zijn "continued learning" training over kleine inwijdingen en grote inwijdingen. Je moet nooit een grote inwijding doen, met iemand die de kleinere nog niet heeft doorlopen. De ander zou de kostbaarheid en de kwetsbaarheid van dat wat beleefd wordt, niet kunnen begrijpen, niet kunnen bevatten, niet kunnen beleven, niet kunnen verdragen zelfs. Dat heeft niets te maken met meer of minder zijn, beginner of gevorderde zijn, belangrijkheid, het heeft niets met ego zaken te maken. 

Het gaat over een reis. Een reis naar de heiligheid en de kostbaarheid van het leven en een manier om dat leven te ervaren, te dansen, te delen, tot kunst te verheffen. 



Een inwijding kost tijd. Ook al leven we in een snelle wereld, waar snelheid, instant insight, directe toegang, onmiddellijke bevrediging, gewoon lijken.... een inwijding kost tijd. Veel tijd. En toewijding. Een langzame reis. Dans voor dans, ontmoeting voor ontmoeting, gedicht voor gedicht, muziek voor muziek, vivencia voor vivencia.

Biodanza en haar aanzien, raken bezeerd, als we te snel willen. Als we een grote inwijding geven aan iemand die de kleine niet heeft doorleefd. 


  • Tv kijkers zien twee mannen hand in hand door een weiland huppelen
  • Een artikel in de krant met een gezicht van extase
  • Een zaad dans van 1000 mensen op YouTube
  • Een gevorderde oefening in een open les
  • Muziek met teveel transcendentie in een beginnersgroep
  • Te diepe Vivencia voordat motorische integratie, afstemming, identiteit en plezier zijn ontwikkeld

Ook ik heb dat allemaal te vroeg zichtbaar gemaakt, maar het doet ons mooie vak geen goed. 



Het leven ontdekken kost tijd. 

Een grote inwijding (onthulling) vraagt een stevige basis.

Als we sneller willen gaan.... moeten we langzamer gaan.

Laten we heel langzaam gaan. Onze kostbaarheden vieren met mensen die er klaar voor zijn en de rest van de schat koesteren tot de tijd rijp is. Deelnemers helpen toewijding te ontwikkelen voor een volgende openbaring van heerlijkheid en de vreugde van het leven. 

Saskia de Bruin



woensdag 5 oktober 2016

Tot jezelf komen, gewaarzijn, expressie

Al mijn werk bestaat uit oeroude bewegingen: 

naar binnen
verblijven
naar buiten


Tot jezelf komen: schrijvend, ontspannend, mediterend, dansend, tekenend, of anders




Gewaarzijn van wat daar in jezelf is: wat is het meest echt en waar in jou, kun je het opmerken zonder oordelen, het helemaal benieuwd onderzoeken in jezelf


Expressie: hoe wil je jezelf uitdrukken? Welk gedicht, welke dans, welk verhaal, welk schilderij, welk werk wil jij aan het leven toevoegen? Hoe kun je trouw zijn aan het uitdrukken van het meest echte in jezelf?




Geen van deze drie bewegingen kunnen we verwaarlozen. Ze hebben alle drie tijd nodig, en aandacht en toewijding. Welke van deze bewegingen in jouw leven heeft meer tijd nodig? 

vrijdag 9 september 2016

Ik ben stil, I am silent

Ik ben stil aan het wachten.... een nieuwe schrijverij hangt in mijn lucht. Soms komt het snel, soms duurt het lang, voor ik het grijpen kan. Daarom babbel ik weinig. Ik zwerf rond, wandel, mijmer, teken, schrijf.... als er een begin is, een rode draad, kan ik beginnen met schrijven en tekenen.... tot dan sssssst. 

Geluidloze kus! 



I am silently waiting..... a new writing whispers in my heart. Sometimes it arrives quickly, sometimes there is thorough waiting required. This is why I don't write a lot on my blogs. I wander, I daydream, I draw and write... when I find the beginning of a red thread I can start to write and draw.... Until then ssh. 

Soundless kiss! 

donderdag 1 september 2016

Soms vraag in me af - sometimes I wonder...

Het is de vraag

Soms vraag ik me af waarom ik Biodanza docent ben geworden. Als kind in een gebroken gezin, nam ik de rol van trooster, susser, steuner en toeverlaat op me. De affectieve wonden die de leden van ons gezin hadden (en die gewoon heel veel mensen hebben) probeerde ik te koesteren en te helen. En nu is het mijn beroep geworden. Biodanza is een affectieve heropvoeding. Soms vraag ik me af of dat eigenlijk wel een goed idee is voor mij? 

Ben ik juist goed geworden in Biodanza vanwege mijn geschiedenis, of ben ik mijn oude overlevingsgedrag aan het perfectioneren? Ik weet het eerlijk gezegd niet. Ik ga er eens een tijd op broeden en voelen wat heel diep waar is in mij.





The question is

Sometimes I wonder why I became a Biodanza teacher. As a child of a broken family, I took on me the role of the comforter, cherisher, supporter. I tried to heal the affective wounds that the ones of my family had (and almost everybody has some). And now, I made my profession out of this. Biodanza is an affective re-education. Sometimes I wonder if that is such a good idea for me? 

Did I became a good Biodanza teacher because of my history, or am I perfecting with this profession an old survival habit? I really honestly don't know. I am going to think and feel about this for a while. And hopefully find my deepest truth. 


SAS